عارف ربانی مرحوم آیت الله العظمی حجّتی هرسینی با تمامی‌اهل خانه مهربان و خوش برخورد بودند و همانگونه که در بیرون از خانه با مردم تقدم در سلام داشتند، با اهل خانه نیز چنین بودند حتی از فرزندان خود از زمان جوانی تا هنگام پیری مطالبه غذا نمی‌کردند.

و اگر گاهی سفره غذا آماده نبود نمی‌گفتند چرا غذا حاضر نیست، بلکه خود ایشان می‌رفتند در آشپزخانه و مقداری نان خالی و ظرفی آب برمی‌داشتند و مشغول خوردن می‌شدند و چون غذا حاضر می‌شد.

به ایشان خبر می‌دادند که غذا حاضر است، می‌فرمود نوش جان کنید بنده الحمدلله سیر شدم و بقدری این نان و آب به من لذت بخشید که خدا می‌داند و گاهی می‌فرمود اگر انسان، مؤمن حقیقی باشد از غذا لذت بیشتری از دیگران می‌برد و پس از صرف صبحانه تا ظهر چیزی میل نمی‌کردند.

و پس از نهار تا هنگام شام مطلقاً چیزی میل نمی‌کردند و هنگام صرف غذا تمام مستحبات را رعایت می‌کردند و هر گاه کاری داشتند به کسی نمی‌گفتند این کار را برای من انجام دهید بلکه خود ایشان شخصاً آن کار را انجام می‌داد و هرگاه همسر ایشان می‌خواستند لباسهای ایشان را بشویند می‌گفتند به کسی پول بدهید تا بشوید زیرا شما ضعیف هستید و مریض می‌شوید و حق الزّحمه به همسر شان می‌دادند.

می‌فرمود: بر شما واجب نیست که برای ما این کارها را بکنید و چهار دانگ از خانه مسکونی خود را به همسرشان بخشیده بودند و باز هم از ایشان رضایت می‌طلبید.

در زمان پیری چون معظم له دیگر قادر نبود بعضی از کارهای خود را انجام بدهد و ناچار بود از دیگران مدد بگیرد با زبان دعا از دیگران کمک می‌گرفت،

مثلاً اگر تشنه بودند و آب می‌خواستند صدا می‌زدند که: هر کسی به من یک ظرف آب بدهد خداوند او را از آب‌های بهشتی سیراب کند، گاهی به ایشان عرض می‌کردیم چرا دستور نمی‌دهید و به زبان خواهش و دعا طلب می‌کنید؟

می‌فرمود اگر به نحوه دستور و تحکم فرمان دهم مدیون دیگران می‌شوم و من حق ندارم به دیگران زحمت بدهم و اذیت کنم لذا طوری می‌گویم که شخص معینی مجبور نشود برایم کاری کند.برنامه ایشان در حقیقت مانند کسی بود که در مکه مکرمه و در حال احرام باشد و مراقب گفتار و رفتار خود باشد.

منبع:سایت تبیان

گذری کوتاه بر احوالات مرحوم آيت الله العظمی شيخ محمد حسن حجتي هرسيني(ره)

فقیه عالیمقام مرحوم آیت الله العظمی محمد حسن حجتی هرسینی(ره) در سال 1265 شمسي در روستاي تمرگ از شهرستان هرسين کرمانشاه به دنيا آمد وي دروس مقدمات را در هرسين و دروس سطح و خارج فقه و اصول را در نجف در محضر بزرگاني چون آقا ضياءالدين عراقي، آيت الله نائيني و آقا سيد ابوالحسن اصفهاني رحمت الله عليهم اجمعين استفاده نمود

و اجتهاد او مورد تصديق بزرگاني مثل آيات عظام سيد ابوالحسن اصفهاني، عبدالکريم حايري يزدي، بروجردي، خوانساري، حجت، فيض و سيد ضياءالدين صدر رحمت الله عليهم اجمعين قرار گرفت

دوسال بعد از رحلت آيت الله بروجردي به کرمانشاه مراجعت نمود و از وي آثاري با عناوين: رساله عمليه بيان الاحکام، حاشيه بر عروه الوثقي، حاشيه بر تحريرالوسيله و... وي در سال 1359شمسي در کرمانشاه به ديار باقي شتافت و در قم مدفون گرديد .عاش سعیدا و مات سعیدا